Monday, January 2, 2012

පරණ අවුරුද්ද


ඉතිං අපි බැස ආමු හූ කියන  දුම්රියෙන්
සිතින් සිත වැළඳ ගත් නොහිම් වූ ප්‍රේමයෙන්
නිතින් රතු වී යළිත් දියව යන වේගයෙන්
අතින් හිරු අඳින සිතුවම සිඹිමු ලෝභයෙන්

එතැන  මඳ නලක් විය නතර වී දුක කියන
එතැන  රළ පෙළක් විය හැපි හැපී ඉකි බිඳින
එතැන වුව දහක් දන සිනා මුව පැළඳගෙන
එතැන වූ වැලි තරම් දුක් දුටිමු ඇස් කොණින

දුබල  ඔරුබඳ වැටී වෙරළ මත කව් ලියන
සසල සමුදුරු ළඳට දුර ඉඳන් පෙම් කරන
ඉහළ පහළට දුවන සරුංගල් මඟ කැඩෙන
විසුල සිතුවිලි මැදට කඩල ගොටු දිග හැරෙන

අසුරු ගසනා සැනින් විසල් අහසට නැගෙන
සයුරු ඉම පරදවා ගොසින් ලෝකය දකින
සොයුරු සියොතුනි  උඩ නැගී කරණම් ගසන
කවුරුහරි දුටුවාද මී විතට පෙම් කරන

තටු නැතත් නුබ නැගෙන විහ‍ඟෙක් ය සුමුදුරත්
පටුනකින් ණයට ගත් අකුරක් ය කාලයත්
නටුවකට මලක් වී පිපෙන්නේ හීනයක්
පිටුවකින් ලියනු බැරි පුවතක් ය ප්‍රේමයත්

ඉර බලයි හැරී සිය පිළිබිඹුව දිය මතින්
වර නැගෙයි මතක රළ කළඹවයි මදහසින්
සරතැස ට ඉඩ නො දී ජීවිතය ගෙන මිටින්
උර හොවා ඔබ සිඹිමි යළි සිඹිමි සෙනෙහසින්

2011-12-31

1 comment:

  1. Anonymous2/1/12 23:39

    පරණ වෙන දෙයක් නැත අළුත් වෙන දවස් මිස
    ඇත්වෙන කිසිත් නැත හිතෙන හිතිවිලිම මිස
    දෝත් හිස් නමුත් හිත පිරෙයි සුව සුවඳ ඉස
    පියාඹා ඈවිත් ඔය ප්‍රේමයේ සොඳුරු රස

    ReplyDelete