ඇඹුල්

අඹරැල්ල ගහ අදත් පොඩි පැටව් වඩාගෙන
පැණි රහට මතක දී නැවි නැවී හිනාවෙන
කොයි තරම් දුර ගියෙද ජීවිතේ බෙදාගෙන
අමතකව ඇති ඔබට මේ ඇඹුල් කතා ගැන

ඉඳහිටක වාඩි වී ඔය ගහේ හෙවණ යට
සුදු තීරු මත ඉහුණු ලුණු ඇඹුල් හරි රහට
හඳ දිහා බලන්නට බැරි වුනත් කෙළින් අද
කඳු කපා නැඟෙනවා ඔය මූණ විටින් විට

ඇඹුල් කර මුහුණ ඔබ හිනා වුන හැම විටම
ඇඹුල් වුව පැණි රහයි හිතට දැණුනේ එහෙම
මඟුල් පහු වී වසර දෙක තුනක් පහු කෙරුණ
අඹරැල්ල ගහ දිහා නො බැලුමයි මට පුදුම 

ඉතිං ඒ දේ උනේ හිතපු නැති වෙලාවක
ටක්කෙට ම කීව හැකි අඹරැල්ල අවාරෙක
'නරක් වුණ වකුගඩුව වැඩක් නැහැ තියාගෙන'
දොස්තර ගෙ හඬ ඇහුණෙ ගල් ගැහුණු විරාමෙක

මතක නැහැ එතැන් සිට ගෙවුණු කල් දින මාස
මට වඩා දුක හිතුනෙ ඔබ ගැනයි හැමදාම
'තවත් බෑ ඉවසන්න - ඇතිවෙලා මට මෙහෙම'
ඔබ ලියා තබා ගිය සටහනකි කහ ගැහුණ

අඩු සීනි තේ තවම  වැරදිලා හැදෙනවද?
පඬු පාට වලාකුළු ඉඳහිටක පේනවද?
පහමාරෙ දුම්රියට කළබලෙන් දුවනවද
කහ ඉරෙන් පනින කොට අතක් ළඟ තියෙනවද?  

හවසකට රෝහලේ කවුළුවෙන් බලන විට
නාඳුනන ගස් අතර අඹරැල්ල ගසක් ඇත
'ඉතිං ඔබ සතුටින්ද ?' හිත යටින් අහන කොට
පුරුදු සුළඟක් එවයි කටු ඇණුන අත් දෙකට

08 -07- 2016