මිතුරු කවියාගේ ප්‍රේමයට...

ගලා යන්න ගඟකට දහඩිය හෙළපු
සලා දුලා නා දල්ලට පිණි තියපු
මලානිකම තුරු සිරසට මල් ඉහපු
වලාකුළයි නුඹ වැටෙනට බිම හොයපු

දොළෙන් සංහි‍ඳෙන් තෙත ගත් හද මඬල
සිහින් අකුණු සරටත් ඇස දිය විසුල
තෙලෙන් බැදන් කිරි කන නුවරක අපුල
සැලෙන්නැති අතින් තිර මත කවි කෙරුව

රොද බැඳි සකි කැළ හා විඳ සඳ වතුර
කඳුළක් වෙද ළය ගුලි කොට මුතු තැනුව
අග පිපි මල් මග හැර කල් හැරි මිතුර
මග බැලුවෙද එනු දැක හිමිදිරි තරුව

අහස විසල්, ඔව්! නුඹ මේ කුළ බැවිනි
රහස යනුම වැසි වැටෙනා එක පමණි
නොවැස මෙතෙක් සෙනෙහස රැස් කළ සඳුනි
අහස පොළොව හමුවෙන තුරු වැසි පතමි


12/12/10

බිම වැටුණු ප්‍රේමයක්!

වියරු වෙස් ගත් එරීඩා* ගේ නගරයේ
කඳුළු පැන් බෙලෙක්කය අතින් ගෙන
සඳ හිඟා කන වීදියේ
දුටුවාද මිනිසුනි,
ප්‍රේමයක් බිම වැටී තිබුණා...

ගැඩවිලුන් පනුවන් චිරි චිරියේ
කාක කැණහිල් රැළ ඉව කරන
කෑදරම ගිජු ලිහිණි ඇස්
දිස්නෙ දෙන ගණ අඳුරේ
දුටුවාද මිනිසුනි,
ගොදුරකට නියමිතව
ප්‍රේමයක් බිම වැටී තිබුණා...

යවට රළු වදන් උල්
සිදුරු කොට දෙසවනම
තැළුම් කා වධ වින්ද සිරුරත
ඕජසින් වණ වෙවී ලේ ගලන
ඉරා නිය පහුරු ගා
විකා හප කළ මුව ගොළුය
එහෙත් දෑසම පෙනෙන ප්‍රේමයක්!
දුටුවාද මිනිසුනි,
වීදියේ බිම වැටී තිබුණා....

ඇස් නැතිව ඉස් නැතිව
කෙස් ඇදන් මහ මග දුවන
හිම වැටෙන ගිනි ගැනෙන
මස් කඳන් රති කෙළි වැදුන
සිල් රකින මල් පුදන
නිල බලා උල් කටු ගසන
කතෘ අඥාත මරණ මිස
සොහොන් කොත් හිමි නැති
මළවුන්ගෙ මුඩු බිමක
මධු බඳුන් සව් දිය පුරද්දී
දුටුවාද මිනිසුනි,
ප්‍රේමයක් බිම වැටී තිබුණා...

දුකම ගිලදා දරනු බැරි තැන
පිට උගුරෙ ගිය ජීවිතය,
මිය ඇදෙන්නට නියමිතව
ඉක්කා ගසන
වික්කල්ව ඇවිදින වීදියේ
නමක් නොලදින්
හැඳුනුම් පතක් හිමි නැති
අඥාත ප්‍රේමයක්
දුටුවාද මිනිසුනි,
හැම කිළුටු පයකටම
පෑගෙමින්  තිබුණා...?

ඒ පෙමට ඇස් දෙකක් තිබුණා..
ඒ දෑස් කෙළවර
රැළි නගන්නට ඉඩක් නොමලද
කඳුළු මුහුදක් තිබුණා...

29/11/10

*එරීඩා- ග්‍රීක මිථ්‍යා ප්‍රබන්ධ වලට අනුව වෛරයේ දෙවඟන