කිසිවක් ම නෑසෙන
නිහඬබව තුළ පවා
අන්ධකාරය හෙමින් ඉව කරයි
හිස් හැඟුම් බලු රෑන උඩු බුරයි
කිසිවෙකුත් නොයන
ශුෂ්ක තරු අතර
නින්ද බර අඩි තියා ඇවිද යයි
පය වැදී එක් සඳක
සිහිනයක් දුහුවිලිව මැකී යයි
අකුරකට ලඝු නොවෙන
නිම්නාද ස්වර පන්ති
සෙම පිරුණු පෙණහැල්ල බරු ගසයි
කදෝපැණියෙක් යහන අවුළුවයි
හිස් කරන ලද විතක
මණ්ඩියත් රස බලා
හිස් තැනක් ළඟ කෙනෙක් ඇස පියයි
හිම මිදුණු ඇස් දෙකට නිදිමතයි...
07/02/12
No comments:
Post a Comment