මේධා

ගිරග මත මුදු රැයට
සඳ නො විඳි සඳ එළිය
ආ දා...
රත් දෙතොල් මධු බඳුන
තණ බිමෙහි තවරන්න
මේධා....

විෂ විතෙන් සව්දිය පිරුව
කිසිදාක ඉලක්කය නො වැරදුණ
සර්ප පරපුර මැද...
රෙහෙණු මිස පෙති
නො පළඳන්නට නියම ලද
සදාකාලික මල ඔබ.

කඳු ශිඛර මං පෙත් හි
කවට බස් ඇසිලුවෙද
නො වැළපෙන බව දිවුට
ඇසට දුක් ඇවිලුණි ද

දැන් ඉතිං ඔබ එන්න...

මුවරද ම උපදවා,
වෙහෙස වූ තොල් අගට
විෂ දළක් තබා ගිය
පරව ගිය වෙරළු මල්
නිය අගින් සිඳලන්න

සඳ දියෙන් කැළුම් දෙන
සෙවල කොරපොතු සමඟ
තාරකා යට හෙමින්
වැතිරෙන්න
නිශ්චල ම අහස සේ
පැතිරෙන්න

පළාපෙත්තන් පවා
ළය පුරා පෙම් වඩන
ස්නේහ තණ පත් අතර
සැඟවෙන්න
විෂ මිදුණු හැව අතැර
ජීවිතේ විළිලන්න

වේදනා ගැබතුරෙහි
ප්‍රේමය ම ධාතු කොට
සැදුණු හද මිණක් ඇත
තබා ඇසි පියන් තුළ
සදා සුරැකිය යුතු

කඳු අතර,
ළදැරියක ගී රාව
යළිත් නිම්නාද දිය යුතු.

කඳු අතර,
ඒ නදින්
හද මිණක සනහස
යළි ගලා යා යුතු...

ගිරග මත මුදු රැයට
සඳ නො විඳි සඳ එළිය
ආ දා...
රත් දෙතොල් මධු බඳුන
තණ බිමෙහි තවරන්න
මේධා....

මේධා*- උපේක්ෂා නුවන්ශ්‍රීනි ගේ 'සර්පයාගේ දියණිය' නවකථාවෙහි ප්‍රධාන චරිතය

තාත්තලා

අහසක් දුටිමි අහසේ  ඉර හඳ දුටිමි
කළුවක් දුටිමි අහසට වැහි දෙනු දුටිමි
තරුවක් දුටිමි වැටුනත් එහි එළි දුටිමි
පොළවක් දුටිමි දරු දුක උහුලනු දුටිමි

පලින් පල ගොසින් සිය කූඩුව බැන්ද
රුපුන් වන සතුන්ගෙන් හිරිහැර වින්ද
පෙමින් සුරැකි උන් යන විට පියඹන්ට
නෙතින් කඳුළු නොහෙළා ලෝ දම් වින්ද

වනේ වන බමරු ගුමු දී රොද බඳින
රනේ රන් රුවින් තව අය තුරුළු වෙන
වනේ කොටා හිත ඒ අය යන්ට යන
දිනේ මගෙ පුතේ කියලා හිත හදන

ගලින් නෙළ නෙළා සිවුරට රැළි දුන්නේ
රළින් රළ නඟන වැවකට දිය දුන්නේ
පියෙන් පිය නැඟෙන්නට උරහිස දුන්නේ
මනින්න බැරි තරමට සෙනෙහස දුන්නේ

පාත්තරේ මෙන් රැස් කළ දුක් ගින්නේ
කාත් කවුරුවත් නැති ගිරි දඹ නැම්මේ
පාත් නො කර හිස, දිවි පියවර ගැන්නේ
තාත්තලා ඒ හින්දයි බුදු වෙන්නේ
________________________________

Exactly one year ago, on the September 13th, that bright evening was wrapped with golden rays of sun.  I was coming out of the office where  I just finished a meeting. I was thousand miles away from home and it was another long day in Ahmedabad. As I was walking out of that building, my mobile was ringing. From the other end came the voice of my husband seemed to be calm and controlled. He was carefully picking up a few words, yet had to tell me those unforgettable words. As I heard them I only could weep and after a few hours I was flying back to Sri Lanka, all alone , feeling left alone by the entire universe, wishing that what I heard to be a lie .

When I reached home it was not where I visited a month ago , where I was sitting on the veranda floor having a chat with him on books , politics , life and everything. A few hours later, he came home, with a smile on face silently telling us how satisfied he was…He had so many things to share with me..but  had gone without waiting for me to listen. He hadn’t thought of saying ‘good bye’ .

 A year passed-365 days of course. Since then I never passed a day without thinking of him, missing him or wanting him so badly. I never will be able to write a poem for him. Neither this small note nor the poem are reflecting him but a tiny effort to give a relief to my own feelings. He is my hero and the legend remains incomplete without the hero. 

13-09-2012

බූන්දියට සුභ උපන් දිනයක් වේවා!

හතර අතට විහිද
හතර අතේ රැඳුණ
හතර වරං රටක
අතරමංව නො ගිය

අකුරු ලියන අතට
මිතුරු වෙමින් පැමිණ
හතුරු නොවී රටට
පතුරු අරිමු බොරුව

අතරතුරේ ඇදුණ
අකුරු සෙනග අතර
එකම මගක ඇදුණ
හතර වසර ගෙවුණ

උපුටා ගැනීම:
www.boondi.lk 

ඇලපිලි, පාපිලි, ඉස්පිලි, ඇද, සඥ්ඥක , මහප්‍රාණ, අල්පප්‍රාණ, මූර්ධජ, දන්තජ
අරුමැසිවාද, ශුන්‍යවාද, සාංදෘෂ්ටිකවාද, මාක්ස්වාද , අධි යථාර්ථවාද , රොමෑන්ටික්වාද, සංවාද සහ විවාද
සඳැස් නිසඳැස් වෙනස් නිදහස් 
සෞන්දර්යය අරගලය මිනිසුන් ගැහැණුන් සහ දරුවන් 
එකම ඉඩක අතුරා 'එන්න කියවන්නැ' යි කියූ
කඳු මැද නිම්නය...

බූන්දියට සුභ උපන් දිනයක් වේවා!!!!