Sunday, March 7, 2010

ගිරි බෙයද හැඬවූ කව [සිහිගිරි නොගිය ඔහු සහ කැටපත් පවුරෙහි නොලියූ ඇය]


ගිරි බෙයද හැඬවූ කව

ඔහු:   සිහිගිරි නැගි බුදල්හු නොවෙමි
         කවි නොලියාම කවියෙක් ද නොවෙමි
         එහෙත් මේ ගිරි බෙයද කවි වලින් වසමි
         මම යමක් ලියමි
         මම නුඹට ආදරෙයි
                            
 ඇය:  සිහිගිරි සිතුවමක් නොවෙමි
          ගිරි බෙයද හැඬවූ කුරුටු ගීය ද නොවෙමි
          බොහෝ දන ලියා ලූ තැන්ද මග හරිමි
          කවුරුත්ම නොලියූ කවිය මම අඳිමි
          මම මට වඩා ආදරෙයි.

ඔහු:   සිංහ පාමුල ලියමි
         කුරුටු ගී වසුරු තැන
         ආදරය ගැන සොයමි
         සිංහ නිය පහුරු මැද
         වේදනා රැඳුණු තැන
         ආදරය මම දකිමි
         ගිරි බෙයද අත හරිමි

ඇය:  අත්හැරිය ගිරි බෙයද වෙත දුවමි
         කවි දකිමි, එහි නුඹ දකිමි
         සිංහ පාමුල වැද හඬමි
         නිය පසුරු දුක දරමි
         ආදරය සිහිගිරිය නොව
         නුඹය, නුඹමය
         දනිමි!


-සිහිගිරි නොගිය ඔහු සහ කැටපත් පවුරෙහි නොලියූ ඇය-
04-03-10

3 comments:

  1. හොඳ නිර්මාණයක් තව ලියන්න අපි කියවන්නම්.
    සුභ දවසක්

    ReplyDelete
  2. Bohomath Sthuthiy...meya apa dedenekuge sanwadayak

    ReplyDelete
  3. Anonymous10/3/10 10:12

    ආදරය ජීවිතය ද ඉක්මවා යාහැකි දෙයක්ද? එය ශරීරයන් ඉක්මවමින් , සංස්කෘතීන් කඩමින් ඉදිරියට ගලන ගංගාවක්ද? ඇය ඇයටත් වඩා ආදරය කරන්නෙ කොහොමද?
    කවියක් ඇතුලෙ විතරක්ද?
    වචන වලට පන ඇත්ද?
    පණැති වචන...

    ReplyDelete