පියාසැරියට තවත් සවි නැතුව
වලාකුළු ඉරාගෙන බිම වැටුණ
තුරු හිසක තනි විහඟ -තටු පියා ඉන්න කොට
දන්නවද වැස්ස වී අහස බිම වැටුණු බව
හඳ කිව්වෙ කිසි දෙයක් නො දුටු බව
තරු හිටියෙ ඇස් පියන් බිමට කර
මල් වැටී පොළව උඩ-ඇස් පියා ගන්න කොට
දන්නවද ගහ වුනත් හිත යටින් ඇඬුව බව
ගඟ ගැලුවෙ උල්පතට කියාගෙන
රැළි නැගුවෙ මහ මුහුද හොයාගෙන
ඇස් දෙකට පිරුණාම -ඒ මුහුදෙ ලුණු වතුර
දන්නවද ගඟ ඇඬුවෙ යන ගමන් ගලාගෙන
වේදනා කඳු අතර සුසුම්ලන
ප්‍රේමයේ මීදුමට වැහීගෙන
හෙවණැලිත් නොතබාම මැකෙන විට උදෑසන
දන්නවද මහ පොළව හිටියෙ හිත හදාගෙන
හීනයක හෙවනැල්ල
ReplyDeleteඉර එළිය ගිලගත්ත උදාසන
ජීවිතය ජයගන්න
හදවතේ ගෙලකපා සිනාසෙන
දහස් දහසක් විහඟ
තටු කැපී කූඩුවී පියාඹන
මහපොළව තෙමුනාද
අහස ඔය කඳුළුපැන් ඉස්සාට...!