සිත බිඳුණු කවියාන
අහස බලනු බැරි මට නුඹෙ කඳුල පෙනේ
පොළොව බලනු බැරි මට නුඹෙ සුසුම දැනේ
අහස පොළොව අහිමිව අපි උපන් බිමේ
කුමට සකිය මේ කවි කම් උරුම උනේ
වාන ඇරිය වැව් බඳ දෙදරා හැලුණි
නේන ගමන් ගොස් සගයින් එහි ගිලුණි
හීන පේන මානේ මරු වැල් ඇදුණි
මාන බලා තරු ඇසකට ගිනි බිඳුණි
අකුරු මිසෙක විස ඊතල නොපෑ සකි
පතොක් මලෙක සුවඳත් කව් කෙරූ හැටි
නපුරු කලට ගෙට ආ පිරිපත සුරැකි
නුඹේ කඳුල බොඳ වුණි මා ඇසින් වැටි
සැඩ හිරු හතක් පායා ගිනිගත් නුවර
බිහිරිව ගොළුව නිදියන පුර සෙනග මැද
අවදිව ඉඳන් උන් වෙනුවෙන් ගැයු විහඟ
ඔය ලේ ගලන කව් හිමි අදටද හෙටද
-මාලතී -
01/10
Harima lassanai,
ReplyDeletekaviya gana godak welaawata api kawruth wagee piliganna
akamathi deyak, magaharala yanna bari widihata apiwa Luhubandala apita eeththu ganwanna samath wenawa mee kaviya.
ee thmai, apee hadawathata kinda bahala siyum weedanaawak athi karanna, wiyalunu ahak agata kandulu binduwaka seeraawak gena enna Jana kaviyata thiyena hakiyaawa kochcharada?
eeka mee tharamin wena1kata karanna puluwanda kiyana1.
oya mee kawiya wena widihakata Liwwanam...?
ehenam saththai,
"numbee kandula maa asin watii bonda nowanna" ida thibuna!
ee witharak nemei, ehenam mee mohothe,
"ahasa polowa ahimiwa api upan bimee
kumata sakiya mee kavikam uruma unee?"
kiyala hadawathata dukak nodanenna godak welaawata ida thibuna!
- prasad nirosha
Thuthi Prasad!novak thuthi..
ReplyDelete